শীত নামিছে। এইকেইদিন কুঁৱলী বৰকৈ পৰিছে। বাহিৰত এখিলা গছপাতো, এডালি ঘাঁহ-বনো শুকান হৈ থকা নাই। দুৱাৰ-খিৰিকি নিকপকপীয়া কৰি সোমাই আছোঁ কোঠাত। ভিতৰত যথেষ্ট উম। টেবুলত মনালিছা শইকীয়াৰ 'আন্দোলিত আকাশে' মুখ ওন্দোলাই আছে। আজিলৈকে কিতাপখন পঢ়া নাই হোৱা; যোৱা গ্রন্থমেলাতে কিনা (এতিয়াহে হিচাপ কৰিছোঁ, ভালেকেইটা সপ্তাহ গ'ল দেখোন)। তাৰ লগতে পঢ়া-নপঢ়া আৰু ভালেকেইখন কিতাপৰ অলস জিৰণি। কোর্চৰ কিতাপৰ লগত মোৰ সৈতে অন্তৰংগতাৰ ক্ষেত্রত সিহঁতৰ সদায় যুঁজ-বাগৰ। হয়, এইকেইদিন সময় দিব পৰা নাই কিতাপবোৰক। ছেছনেল পৰীক্ষাৰ ধমকনিত বহুদিনৰ মূৰত 'নিজৰ' কিতাপবোৰ লুটিয়াইছোঁ অৱশ্যে। কিন্তু তাতোকৈ মোৰ প্রিয় বহীত কলম ধৰাই থকা আৰু কাঠপেঞ্চিল এবাকচ লৈ আঁক-বাঁক কৰাহে হৈছে বেছি। তাতোকৈয়ো বেছি হৈছে ফেচবুকত ঘূৰি ফুৰা আৰু বন্ধুমহলৰ সৈতে গল্প কৰা (আৰু এতিয়া এইটো লিখি আছোঁ)। পঢ়া-শুনা!!! সঁচাকৈ পঢ়া-শুনাবোৰ যদি প্রেমৰ দৰে হ'লহেঁতেন, কৰিব নলগাকৈয়ে নিজে নিজেই হৈ গ'লহেঁতেন (সহপাঠী এজনীৰ এছ.এম.এছৰ আঁত ধৰি)! আৰু আমি নিজৰ বাকীবোৰ হেঁপাহ ৰংমনে পূৰণ কৰি থাকিব পৰা হোৱা হ'লে! সেয়া, আৰম্ভ কৰিছিলোঁ ক'ত আৰু পালোঁহি ক'ত! আন কথা এটা লিখোঁ বুলি ভাবোঁতে দিনপঞ্জীৰ দৰেহে হ'লগৈ। প্রসংগৰ আঁতেই হেৰুৱালোঁ।
ভাল লাগিল বহুতৰে মনৰ কথা কৈ দিলা.....
ReplyDeleteধন্যবাদ ভাস্কৰ...
ReplyDelete